Verslag 4

Door weidewachter Esther Veldman

Polder Hitland

Het voorjaar begon vroeg en warm. Nog voordat het weidewachtseizoen – mijn eerste – van start ging, bracht ik een bezoek aan de polder en zag ik de eerste grutto’s. Fotograferen doe ik graag, maar dit keer moest ik het doen met een kleine camera. Door een polsbreuk kon ik mijn telelens nog niet tillen.

Begin april startte ons werk in het veld. De vrijwilligersgroep in deze polder bestaat uit ervaren mensen, die niet alleen de weidevogels tellen, maar ook de planten langs de sloten inventariseren. Ik ging op pad met Eric Stockx en we fietsten wekelijks een vaste ronde door Hitland. In het begin liet ik het invoeren in de Boerenlandmonitor aan Eric over, maar gaandeweg begon ik zelf ook alle waarnemingen te noteren. Het was verrassend hoeveel we zagen – ik had nog geen vergelijk met eerdere jaren, maar voor mij voelde het als veel. Het vaste rondje bleek leerzaam: je leert de territoria en het gedrag van de vogels herkennen.

Onze route startte op het fietspad achter de weilanden van boer Verduijn. Op één van zijn percelen heeft hij, met legselbeheer, een plas-drasgebied ingericht voor de weidevogels. Dat werkt: we zagen er scholeksters, tureluurs, kieviten en grutto’s.

Begin april was het territoriale gedrag in volle gang. Tureluurs vlogen heen en weer over de sloten, er werd ‘gevlagd’ en spectaculaire luchtshows gegeven door grutto’s en kieviten. Twee gruttopaartjes maakten kuiltjes, en twee weken later zagen we de nestlocaties: zowel grutto’s als kieviten zaten op het plas-drasperceel, en een scholekster broedde vlak naast het water.

Eind april nam het aantal roofvogels toe. Als vogelaar word ik blij van een buizerd of bruine kiekendief overvliegt, maar ik weet waarvoor hij daar vliegt… Tegelijkertijd zagen we de eerste kievitkuikens onder het wakend oog van hun ouders door de plas-dras struinen. Prachtig om te zien: een ouder hoog op de poten alert in de wei, en de ander boven in de lucht met hangende poten. De weken erna bleven we de kievitkuikens volgen. Ook de scholeksters hadden jongen (zie foto boven), en bij boer Hoogendijk zagen we – dankzij heftig alarmerende ouders – het eerste tureluurjong. Dat was een van mijn favoriete waarnemingen, omdat het kleintje opeens opdook uit het niets.

Begin tot half mei verschenen de eerste gruttokuikens, waggelend langs de waterkant van het plas-dras. Helaas zagen we ze na twee à drie weken niet meer terug, waarschijnlijk slachtoffer van grondpredatoren.

Elke week buiten zijn was heerlijk, met slechts een paar dagen slecht weer. Passanten, buurtbewoners en mensen langs de Groenendijk toonden veel belangstelling voor ons werk. Tijdens een van de laatste rondes telden we opvallend veel jonge kieviten. Of ze allemaal in de Hitlandpolder zijn grootgebracht of ook uit de Krimpenerwaard kwamen, blijft een vraag. Ik had graag gezien dat de gruttokuikens vliegvlug waren geworden. Toch kijk ik nu al uit naar volgend seizoen.

Esther Veldman – eerstejaars weidewachter namens KNNV IJssel en Lek